استکبار جهانی

وقتی عقب دوچرخه پدرم سوار می شوم، خوشحال ترین آدم روی زمین هستم. در شهر من کابل دوچرخه سوارها زیاد هستند. پدرم روزهای جمعه من

اول خیال کردیم تو مهمان ما هستی! پدرم می‌گوید: مهمان حبیب خداست! از همین خاطر خوشحال شدیم. تلویزیون‌ها گفتند شما برای نجات ما آمدید! اما

از میان رنگ‌ها صورتی را بیشتر دوست دارم. فیروزه‌ای، قرمز و سبز هم همینطور! موقع قالی‌بافی نخ‌های رنگی را در هم گره می‌زنم و نقش

پدرم از کارهای من تعجب می‌کند من از کارهای پدرم! مثلا اخبار چی دارد که به جای فیلم کارتونی هر روز می‌بیندش؟! آن هم اخبار

تاب که می‌خورم انگار به گنبدهای فیروزه‌ای زیارت سخی نزدیک‌تر می‌شوم. به آسمان هم نزدیک‌تر می‌شوم. از همه وسایل بازی، تاب را بیشتر دوست دارم

اینجا یک دشت بزرگ است، مقابل مجسمه صلصال در بامیان افغانستان. آخر هر هفته، من و ضیا اینجا می‌آییم و تمرین شوت و پاس‌کاری می‌کنیم.

من هم مثل یاسمین دوست دارم در مدرسه نوساز درس بخوانم. اما ساختمان کلاس‌های مدرسه ما کهنه شده است. به یاسمین می‌گویم: به این خاطر

آیت الله خامنه‌ای: ما آفریقا را مظهر مظلومیت ملت‌ها و مظهر قهر و مبارزه آنان علیه استکبار جهانی می‌دانیم. در رژیم گذشته زمانی که تحت

سیر نمایشگاهی آزاد مردان آفریقا قوام نکرومه قوام نکرومه رهبر استقلال کشور غناست که از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۶ با استعمار بریتانیا مبارزه کرد. استعمارگران