اهل تسنن

اتحاد مسلمانان یک فریضه ی قطعی قرآنی است؛ این یک چیز دلبخواه نیست؛ این را به عنوان یک وظیفه باید نگاه کنیم. قرآن دستور داده:

وقت آن رسیده است که دنیای اسلام، اتحاد خود را حفظ کند و در مقابل دشمن مشترکی که همه گروههای اسلامی، آسیب آن دشمن را

وحدت و اتحاد مسلمانها یک امر تاکتیکی نیست که حالا بعضی خیال کنند به خاطر شرایط خاصی ما بایستی با همدیگر متحد باشیم، نه، یک

اختلاف معنایش این است: شکست اسلام. اگر ما با هم مختلف بشویم، اسلام شکست می خورد. همه ما، همه ما یک دین داریم، یک قرآن

پیغمبر اسلام می خواست در تمام دنیا وحدت كلمه ایجاد کند؛ می خواست تمام ممالک دنیا را در تحت کلمه توحید تمام ربع مسکون را

امروز دنیای اسلام به این اتحاد و این همدلی بشدت نیازمند است. امروز پیکر دنیای اسلام زخم خورده است؛ امروز دشمنان اسلام توانسته اند با

الآن بر رؤسای اسلام، بر سلاطین اسلام، بر رؤسای جمهور اسلام، الآن تکلیف است که اختلافات را کنار بگذارند و تابع اسلام باشند، اگر وحدت

مراد ما از وحدت اسلامی، یکی شدن عقاید و مذاهب اسلامی نیست. میدان برخورد مذاهب و عقاید اسلامی و عقاید کلامی و عقاید فقهی، میدان

امروز هر حرکتی که به اتحاد امت اسلامی بینجامد مبارک است، یک حسنه است؛ نیت دشمنان اسلام ایجاد تفرقه است؛ نیت ما مومنین به اسلام

اتحاد مسلمین، به معنای انصراف مسلمین و فرق گوناگون از عقائد خودشان نیست؛ بلکه اتحاد مسلمین به دو معنای دیگر است که هر دوی آن