چه در نجف، چه در پاریس و چه در تهران حالتش یکی بود. همیشه می گفت: ما باید به وظیفه مان عمل کنیم. چه این
کماندوهای شاه شهر را پر کرده بودند به امام گفتیم: برای حفظ جانتان هم که شده از خیر سخنرانی امروز بگذرید جواب داد: با جیپ
خبرهایی به دستمان رسیده بود که دشمن قرار است جماران را بمباران کند. وقتی گفتیم: باید جایتان را عوض کنید جواب داد: هر وقت همه
شاه نوشته بود: امیدواریم در ارشاد عوام توفیق داشته باشید. جواب داده بود: حالا که خواهان توفیق ما در ارشاد عوامی، به تو و دولتت
آشکارا گفته بود: آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند آن هم در روزهایی که آمریکا در اوج قدرت سیاسی و نظامی بود.
شاه که وارد قم شد، انگار شهر از سکنه خالی شده بود. چند روز قبل امام از اهالی قم خواسته بود تا بیرون رفتن از
هیچ وقت به خاطر ملاحظه ی زورگویان عالم، از دفاع از مظلومین عالم دست نکشید.
می گفت:« من از آن علمایی نیستم که از حرم به منزل بروم و از منزل به حرم. اگر اسلام در خطر باشد، می آیم
“مسأله قدس یک مسأله شخصی نیست، و یک مسأله مخصوص به یک کشور و یا یک مسأله مخصوص به مسلمین جهان در عصر حاضر نیست،