از میان رنگ‌ها صورتی را بیشتر دوست دارم. فیروزه‌ای، قرمز و سبز هم همینطور! موقع قالی‌بافی نخ‌های رنگی را در هم گره می‌زنم و نقش گل و بوته می‌کشم. اگر رویا بافتنی بود رویای من پر از رنگ می‌شد. در رویایی که می‌بافم هر کسی بال دارد و می‌تواند پرواز کند. برای بافتن بال از نخ‌هایی استفاده می‌کنم که پدرم به رنگرزی‌های «مزارشریف» برده و آن را آبی کرده است.
می‌گویم: پدر! کاش ما هم بال داشتیم!
پدرم می‌گوید: فکر تو بالت است. به رویایت فکر کن!
با خودم فکر می‌کنم در رویای من افغانستان آباد شده است و دیگر هیچ کس مجبور نیست بجنگد.